SBK begint het nieuwe jaar met een expositie waarbij werk op papier centraal staat.
De expositie komt tot stand door middel van een unieke samenwerking tussen Galerie 1 en Galerie 23| Hedendaagse Afrikaanse Kunst. Tijdens deze expositie worden er werken getoond van Raul Balai, Lenneke van der Goot, Pascal “Def P” Griffioen, RaQuel van Haver, Rosemin Hendriks, Manju Sharma, Shertise Solano, Hester Vis en Barbara de Vries.
Papieren selfies
Op zondag 4 februari tussen 12.00 en 14.00 uur is kunstenares Barbara de Vries aanwezig.
In het kader van haar installatie ‘Now for something completely different’ kun je een papieren pop laten maken met je eigen beeltenis (of die van een familielid of huisdier). De poppen zijn (digital fine art) prints op dun rijstpapier, gevormd en gekneed door houtlijm. Ze kunnen worden opgehangen aan een bijbehorend staafje.
Formaat 40 x 15 x 6 cm.
Een standaard pop kost € 150,-
Een persoonlijk gemaakte pop kost € 170,-
Raul Balai (Amsterdam, 1980)
Balai is een kunstenaar wiens werk niet gekenmerkt wordt door een specifieke stijl of vorm. Hij weet conform elk onderwerp of verhaal een vorm te vinden, ook door zijn visuele en conceptuele vocabulaire te verfijnen. Zijn werk toont zich daardoor als een samenspel van schilderkunst, graffiti, grafisch ontwerp, illustratie en fotografie. Balai exposeerde bij De Schouwburg Rotterdam (2013), Amsterdam Museum (2013), Carrefour des Arts, Larache, Marokko (2013), Dak’Art Biennale Senegal (2010), M HKA Antwerp (2010), Galerie 23 Amsterdam (2010), Smart Project Space, Amsterdam (2010), Framer Framed, Amsterdam (2015).
Lenneke van der Goot (Gouda, 1979)
De tekeningen en installaties van Lenneke van der Goot zijn met een grote vakmanschap uitgevoerd, ze vertegenwoordigen een schoonheid die behaagt maar ook wringt door de spannende samenvoeging van figuratieve en vervreemdende abstracte vormen. Je beweegt bij het beschouwen van het werk door de compositie en voelt waar de spanning zit en tegelijkertijd de rust. Je beweegt heen en weer tussen tegenstellingen die elkaar tegelijkertijd aanvullen. Van er Goot tracht vorm te geven aan, wat zij ziet als, onmogelijkheden en tracht tegelijkertijd de omgeving mooier te maken. In haar beleving leeft de stedelijke mens in een geconstrueerde wereld, die door het hoge tempo waarin de stad zich uitbreidt soms stuurloos lijkt te ontstaan. Zij vraagt zich af of er nog ruimte is om deze omgeving te herdefiniëren? Kan opnieuw ruimte toelaten worden in de chaos van de stad? Haar tekeningen kunnen ook gezien worden als mogelijke nieuwe manieren om de omgeving vorm te geven, om de wereld naar je hand te zetten. En dan gaat het niet om een werkelijk voorstel, maar om een voorstelling van een nieuwe werkelijkheid. Meer een gevisualiseerde versie van wat ook zou kunnen, een denkbeeldig alternatief, van een wellicht onmogelijk verlangen. Het niet-weten, de twijfel is het uitgangspunt voor het vormgeven van nieuwe mogelijkheden, zoals verbeeld in de tekeningen. Een werkelijkheid die alleen op papier, in de tekening, bestaat. Niet realistisch (uitgemeten, berekend, kloppend), maar wel een overtuigend, geloofwaardig alternatief. Daarbij gaat het niet om functionaliteit, maar om esthetiek en beleving. Dit wordt niet gepresenteerd als zijnde beter, maar als iets om op voort te borduren. Er zit ruimte in voor de beschouwer om zelf interpretatie te geven aan wat er te zien is. Er is ruimte voor nieuwe ingangen, voor eigen ideeën, bevraging. – uit constructions of an inner world- Diana Wind.
Pascal “Def P” Griffioen
Def P is bekend geworden als tekstschrijver, rapper en frontman van de Osdorp Posse. De honderden rapteksten die hij voor deze groep schreef staan bekend om maatschappijkritiek, zelfreflectie, woordspelingen en humor.
Naast zijn muziekcarriere heeft Def P twee vierjarige opleidingen afgerond aan de Amsterdamse Grafische School. Hierna heeft hij veelvuldig gewerkt als grafisch vormgever voor verschillende studio’s en reclamebureaus.
Vanaf 1995 werkt hij voor zichzelf en richtte zijn grafische werk zich voornamelijk op eigen releases. Zijn ontwerpen voor bandlogo’s, T-shirts, platenhoezen, flyers en posters zijn veelvuldig verspreid. Daarnaast maakt hij ook vrij werk wat tot diverse openbare exposities heeft geleid.
RaQuel van Haver (Bogota, 1989)
Van Haver zat op de HKU in Utrecht afdeling Fine Arts. In 2012, 2013 en 2016 werd zij genomineerd voor de Koninklijke Prijs voor Vrije Schilderkunst. In 2017 won zij De Scheffer, een aanmoedegingsprijs van de Vereniging Dordrechts Museum. Van Haver maakt veelal monumentale schilderijen geinspireerd door haar (directe) omgeving. Ze exposeerde in binnen- en buitenland.
Rosemin Hendriks (1968).
Ze gebruikt haar eigen – veelal eerst gefotografeerde – gelaatstrekken als vertrekpunt voor bijna alle tekeningen die ze maakt. Ze heeft daarvoor een simpele reden: ze is nu eenmaal het model dat ze altijd bij de hand heeft. Ze is daardoor niet afhankelijk van de beschikbaarheid van anderen die, hoe je ze ook wendt of keert, altijd tussen de kunstenaar en het kunstwerk in gaan staan. Daar heeft ze bij zichzelf geen last van. Hoewel tal van haar tekeningen in uiterlijke gedaante veel op Rosemin Hendriks lijken, doen evenzoveel tekeningen dat helemaal niet. Daarmee is meteen duidelijk dat het haar niet gaat om het maken van een gelijkend portret. Haar tekeningen zijn geen vergelijkingsmateriaal om de realiteit aan af te meten. Het gaat haar om de om de ongekende mogelijkheden van de tekenkunst. Om het ongekende te vatten, begint ze bij iets wat ze het beste kent: haar eigen gezicht dat haar altijd ook weer voor raadsels stelt.
Manju Sharma
Chasing light to decipher the bittersweet in life
Over haar werk: “A moment is full of opposites and everything in-between. We cannot know one without having felt the other. The sunniest days cast the strongest shadows. I try and capture these bittersweet feelings using and translating images from my own every day moments, and interpreting light to the point of immateriality”
Shertise Solano (1982)
Solano zat aan de Hogeschool van de Kunsten in Utrecht en is afgestudeerd als actrice/ theatermaakster. Sinds een aantal jaar heeft zij zich vrijwel helemaal toegelegd op de beeldende kunsten waarbij zij in haar werk ook vaak haar eigen beeltenis bewerkt. Solano over haar werk:
Vraag maar niet hoe ze heet
Dat brengt haar alleen maar in verwarring…
Dan gaat ze denken: Heb ik een naam…?
Die verandert toch steeds…?
Je moet haar ook maar niet naar haar gedachten vragen,
want dan houdt ze ogenblikkelijk op met denken.
Ze zal ook niet denken.
En je moet haar niet naar haar geheimen vragen.
Ze zal geen geheimen hebben.
Alles wat ze niet zegt zal er niet zijn.
Ze zal zeggen:
Wees welkom in mijn huis.
kom binnen.
Hester Vis
Door middel van vooropgestelde en formele spelregels waarin materiaal en methode vastliggen brengt Vis bijna mechanisch lijnen aan op papier. De ondergrond is zo neutraal mogelijk en voegt qua uitstraling niets toe aan het werk; gekozen wordt voor wit papier, of honingraat karton. De handeling wordt zonder waardeoordeel, zonder emotie uitgevoerd. De enige variabelen zijn: datum, plaats, tijd.
Barbara de Vries
Barbara de Vries is afgestudeerd aan de Gerrit Rietveld academie en de St Joost academie in grafische vormgeving, industrieel ontwerpen en theatervorming. Na gewerkt te hebben voor verschillende beroemde theaters, is haar specialisatie uiteindelijk fotografie geworden. Haar achtergrond als theatervormgever heeft haar huidige werk ook beïnvloed. Deze ervaring zien we terug in de theatrale en dramatische settingen en de manier waarop ze het licht manipuleert. In het fotografische werk is er een duidelijke definitie van ruimte, maar tegelijkertijd gebruikt ze een ongrijpbare ruimte die kan variëren van een sfumato sfeer tot een sfeer waarin de figuren lijken te zweven. Het zijn vooral suggestieve droombeelden met onverwachte figuraties. Als toeschouwer worden we gedwongen met onze eigen herinnering en beleving dergelijke beelden een betekenis en een plaats te geven.
De sfeer van haar werk ligt ergens tussen fantasie en realiteit. In haar meest recente werken toont zij innerlijke landschappen en bostaferelen. Wat nieuw is daarbij is dat zij een 3D element heeft toegevoegd. Dit doet zij in de vorm van een bewerking in het handgeschepte papier door middel van uitsnijdingen en collage.
