De fotocollectie Double Heritage toont beelden van elf jonge fotografen uit Moengo, Suriname: Jean-Marc Asimia, Jair Benje, Robbert Booi, David Booi, Basta Dwight Djoe, Luigi Kertosari, Jerusa Mainsie, Linio Kastiel, Gideon Plein, Rossiano Toto, en Edilson Watsaam.
Met veertig foto’s laten zij het openbare leven zien in Moengo, een voormalig mijnstadje, dat enerzijds is getekend door het koloniale en industriële verleden en anderzijds wordt bepaald door zijn huidige bewoners. Deze reeks foto’s vormt een tijdsdocument van het erfgoed en de identiteit van de elf jonge fotografen.
Eind 2018 werkte fotografe Roosje Verschoor (1986) zes weken met hen samen rondom de thema’s identiteit en omgeving, verleden en toekomst, verlies en veerkracht. Ze fotografeerden de gemeenschap, hun familie en vrienden, uitdrukkingen van mode en cultuur, de koloniale architectuur en andere overblijfselen van de geschiedenis.
Moengo is gesticht in 1916, toen er in het noordoosten van Suriname bauxiet was ontdekt door het bedrijf Suralco (dochterbedrijf van Aluminium Company of America). De bauxietmaatschappij richtte Moengo gesegregeerd in: een plek voor de witte staf, en aparte wijken voor de Javaanse en Creoolse arbeiders. De verschillende wijken waren niet door hekken van elkaar gescheiden, maar door onzichtbare grenzen waar iedereen zich als vanzelf aan hield. In 2015 staakte Suralco de winning van bauxiet in Moengo en verliet het bedrijf het stadje dat het had gesticht. De lege huizen en faciliteiten kregen nieuwe bestemmingen: marron-families die gevlucht waren tijdens de Binnenlandse Oorlog betrokken arbeidershuizen, de tennisbaan van Suralco is in gebruik als voetbalveld.
BENDING BENCHMARKS 2019
Moengo dankt zijn bestaan aan de bauxietwinning, maar nu de mijnen zijn uitgeput is er voor Suralco, dochterbedrijf van de Aluminium Company Alcoa, geen reden meer om hier te zijn. Wat overblijft zijn de verlaten en vervallen luxe villa’s van de voormalige directie en andere met dubbele betekenissen beladen overblijfselen van een koloniale periode van Nederlands-Amerikaans winstbejag. Daartegenover staan de huidige bewoners, die aan een nieuwe toekomst voor Moengo bouwen.
In Moengo hebben heden en verleden een onlosmakelijke invloed op elkaar. Verschoor besloot de geschiedenis inzichtelijk te maken in een serie foto’s van Moengo’s openbare ruimte. Hierin is de nog altijd aanwezige erfenis van de bauxietwinning te zien en vooral de luxe die daarmee gepaard ging. Een tennisbaan en golfbaan in verval ademen deze historie. Als decor van de huidige bevolking transformeren ze haar foto’s tot een kritische blik op wat hier speelde.
DEH WATA KISI MI 2016
Deze serie foto’s doorbreken het romantische beeld dat in het Westen leeft over leven in de natuur. Met het tonen van de werkelijke, lokaal gecreëerde schoonheid die zich onttrekt aan onze westerse hang naar ‘authenticiteit’. Dit onderwerp had Verschoor gekozen naar aanleiding van haar eerdere bezoeken aan Suriname, waar zij als toerist in aanraking kwam met andere toeristen en zich bewust werd van onze denkbeelden.
