In deze duo-expositie zie je twee kunstenaars die op geheel eigen wijze bezig zijn met het maken van hun kunst. De tentoonstelling laat zien hoe een goed concept en intuïtie elkaar kunnen aanvullen en visueel een sterk beeld presenteren.
CONCEPT EN BEZIELING
– WEGENS SUCCES MET 2 WEKEN VERLENGD TOT EN MET 27 JULI –
De van klei geboetseerde figuren van Barbara Pikavet zijn vol bezieling en komen intuïtief tot stand. Het zijn personages gebaseerd op onbekende mensen, die ze in het echte leven heeft geobserveerd, migranten, mensen wachtend op de bus , de tram. Pikavet is een observator en nodigt de kijker uit hetzelfde te doen.
Hester Vis maakt schilderijen door middel van vooropgestelde spelregels waarin materiaal en methode vastliggen. Dit concept is zichtbaar doordat Hester bijna mechanisch lijnen van papier op papier plaatst. Deze handeling wordt zonder waardeoordeel, zonder emotie uitgevoerd.
BARBARA PIKAVET
De Britse kunstenaar Grayson Perry (1960) is haar grote voorbeeld, een alleskunner, een kunstenaar die wars van de mode zijn eigen weg gaat. Zonder vooroordelen benadert hij met zijn werk de zwaarste onderwerpen (identiteit, sexualiteit, macht en politiek).
Net als Perry gaat Pikavet geheel haar eigen weg zonder zich iets aan te trekken van wat andere keramisten doen. Dat zij zich verwant voelt met de Outsider-kunst, verwondert daarom ook niet. Net als de meeste Outsider-kunstenaars, kunnen wij Pikavet een autodidact noemen. Zij bekwaamt zich in iedere techniek die nodig is om weer een nieuwe richting in te slaan. “
Haar nieuwe serie keramieke beelden heet ‘De Pelgrims’. “Voor al mijn beelden geldt, dat ze heel erg met zichzelf bezig zijn.”Bepakt en bezakt lopen haar ‘pelgrims’ zonder zich bezig te houden met de omringende wereld naar een onbepaalde bestemming. Het lijken wel driedimensionaal getekende figuurtjes, heel aandoenlijk, waarvan je je ogen niet af kunt houden. Je wil ze aanraken, bevragen, maar door hun ogen die geen contact maken, houd je ook weer afstand.
Pikavet geeft haar sculpturen een ziel. De liefde waarmee ze haar personages vormgeeft is duidelijk te zien. Het glazuur maakt ze zelf, net als de pigmenten en het bronzen sleuteltje. “Ik leer me dat zelf aan. Het bronzen sleuteltje bijvoorbeeld maak ik door twee oxides samen te voegen, die ik vervolgens weer in een malletje giet.” Voor de keramieke beelden maakt ze gebruik van alle soorten klei van wit, rood, bruin en zwart bakkende klei. Ze zijn gebaseerd op onbekende mensen, die ze in het echte leven heeft geobserveerd, migranten, mensen wachtend op de bus, de tram; verkerend in een overgangsfase.
Haar werk laat ruimte over voor de kijker en zijn te beschouwen als een aanzet tot een verhaal. Pikavet is een observator en nodigt de kijker uit hetzelfde te doen.
HESTER VIS
Door middel van vooropgestelde en formele spelregels waarin materiaal en methode vastliggen brengt Vis bijna mechanisch lijnen aan op papier. De ondergrond is zo neutraal mogelijk en voegt qua uitstraling niets toe aan het werk; gekozen wordt voor wit papier, of honingraat karton. De handeling wordt zonder waardeoordeel, zonder emotie uitgevoerd. De enige variabelen zijn: datum, plaats, tijd.
Als de kunstenaar er niet toe doet zou dan een ieder deze regelgeving, dit ritueel kunnen uitvoeren? Als alle onnodige toevoegingen verdwenen zijn dan wordt de intrinsieke waarde van de tekening zichtbaar. Is dat wat ‘erachter ligt? Wat doet het ‘ik’ ertoe in deze mechanische handeling? Waarin ligt de toegevoegde waarde van de kunstenaar?
Het tekenmateriaal dat eerst besloten als grafiet in het potlood zit, verplaatst zich naar papier, of een andere ondergrond, met verschillende sequenties: 3 keer, 6 keer, 9 keer, 12 keer. Het grafiet op het papier verdicht zich gelijk aan de factor tijd. De kunstenaar is een intermediair van de handeling in ruimte en tijd. De kunstenaar brengt over, geeft door. De tijd van de tekening ligt al besloten in het potlood en het heeft maar een beperkt aantal potloodlijnen in zich voordat het op is. Daardoor is de kunstenaar gebonden aan restricties.
De handeling van het tekenen tot voltooiing is de tijd van de tekening. De tijd van de tekening ligt besloten in het potlood. De tijd van de handeling en de handeling zelf is een mentale tussenruimte. De eigen inbreng van de kunstenaar is minimaal, alle ruis is weg.
Tekst: Estelle Boelsma
