In het oeuvre van Işık Tüzüner spreekt een stralende, onstuitbare scheppingsdrift. In de wereld van de kunst neemt zij een bijzondere plaats in. Ze maakt collages van gevonden materiaal, maar ze voegt daar altijd iets aan toe, kleuren, fluorescerend papier, verf of ‘objecten’.
Veel van wat te zien is op de expositie schittert of glimt. Sommigen vergelijken haar werk met wat bijvoorbeeld Picasso of Braque in het begin van de 20e eeuw deden toen zij afgescheurde stukken behang in hun schilderijen verwerkten.
Van 23 maart tot en met 23 april is de overzichtsexpositie ‘The best of Işık Tüzüner’ te zien met een selectie kunstwerken. Op 23 maart om 16.30 uur opent de expositie in aanwezigheid van de kunstenaar bij SBK KNSM.
In de collages van Isik krijgt de thematiek van de tegenstelling een politiek-maatschappelijke dimensie door de verwijzing naar het dagelijks leven waar vormen, materialen en beelden een specifieke functie en waarde hebben; die waarden worden in een grillige combinatie van beelden onder spanning gezet.
Vanaf midden jaren tachtig presenteert Isik Tüzüner haar werk onder de noemer ‘Urban Art’. Met haar sculpturen van afvalmateriaal bekritiseert ze de consumptiemaatschappij die gekenmerkt wordt door verspilling en overproductie. Ze stapelt, bindt, deukt en beschildert kartonnen dozen en stukken pakpapier tot bouwsels van soms monumentale afmetingen. Haar kritiek is ook gericht op de kunstwereld waarbinnen kunst verwordt tot handelswaar en de kunstenaar steeds sneller met nieuwe producten dient te komen. Dit werk behoort tot een reeks waarin Tüzüner opengeknipte melkpakken op constructivistische wijze arrangeert. Vijf met fluorescerende verf beschilderde melkpakken zijn in een rechthoekige wandvitrine bevestigd, fel verlicht door een paarse tl-buis.
Isik die in 1954 in Turkije werd geboren, kreeg een klassieke opleiding aan de Akademie voor Beeldende Kunsten in Istanboel. Toen zij zich in 1975 in Amsterdam vestigde, zette zij haar studie voor aan de Gerrit Rietveld Academie. In 1980-1981 kon zij zich dankzij een studiebeurs van de British Council naar de St.Martin’s School of Art en de Chelsea School of Art in London. Sinds 1982 gaf zij les aan de Akademie voor Beeldende Kunst in Den Bosch.
Haar werk was te zien in vele nationale en internationale exposities, zoals het Bonnefantenmuseum, het Stedelijk Museum Schiedam, Museum of Modern Art Istanbul,, Gemeentemuseum Den Haag en opgenomen in de collectie van het museum Kroller-Muler.
Tony Andreas
Isik was getrouwd met beeldhouwer Tony Andreas. Op de expositie zijn drie beelden van hem te zien uit de SBK collectie. De beelden van Tony Andreas vallen op door hun eenvoud en hun speelsheid. Met eenvoudige middelen creëert hij oplossingen om tot de vorm te komen die hij voor ogen heeft.
Als voormalig docent aan de Gerrit Rietveld Academie, (1971-2010) probeerde hij zijn gedachtengoed overdrachtelijk te maken aan zijn studenten waarbij hij de nadruk legt op vormonderzoek dat onlosmakelijk verbonden is aan zelfonderzoek. Bij hemzelf resulteert dit in een verlangen naar vrijheid in hetgeen hij maakt en dat als een rode draad door zijn werk loopt.
De ‘Shelter’ die in de tuin van het Kröller Müller Museum staat, een aluminium beeld (1974/75) toont in zijn eenvoud een beschermende schuilplaats, die op zich ook weer verwijst naar de piramides in Egypte waar Andreas langdurig heeft rondgereisd. De piramide vorm komt vaker terug in zijn werk al of niet bespoten met lakverf.
Soms gebruikt Andreas bepaalde thema’s als bv. de piramidevorm om tot in het oneindige te onderzoeken wat een eenvoudige vorm hem zoal te bieden heeft. De jaren 1970, 80 en 90 waren vruchtbare jaren voor Tony Andreas, zowel museale als publieke belangstelling namen toe. Gemeenten en instellingen schakelde hem in om probleemsituaties in de publieke ruimten op te lossen. Maar in de stilte van zijn eigen atelier werkte hij verder aan zijn kleine maar rijke oeuvre. Zijn werk is te vinden in museale en particuliere collecties.
