De schilderijen van SANDER REIJGERS gaan o.a. over de materie van de verf en de suggestie van groei in de materie. Ook in de beelden en installaties van ROLAND SPITZER spelen beweging en transformatie van materie een grote rol.
De opening is op zaterdag 24 maart vanaf 15.30 u. Je bent hierbij van harte welkom!
SANDER REIJGERS
Laag, na laag, na laag, na laag…
Sander Reijgers is gefascineerd door het materiaal en de handeling. Onverstoorbaar brengt hij lagen verf over elkaar aan en is hierbij beperkt door de tijd (de verf moet tussentijds drogen) en de vorm die de verf aanneemt. Reijgers volgt het proces heel geduldig en is bijna onderworpen aan zijn eigen werk. De verf volgt de handeling en de verfroller waarmee het wordt aangebracht. Heel organisch ontstaan ogenschijnlijk monochrome composities die van dichtbij hun rijke kleurschakering prijsgeven, want onder de bovenste laag blijken nog talloze kleuren te zitten, deels zichtbaar vanwege de gaten die de verfroller op het doek heeft opengelaten. Ook de structuur van het doek is geheel autonoom ontstaan door het eindeloos herhalen van de handeling. Hobbels, verfklonten, alles mag, zolang het maar ontstaat vanuit de handeling. Aan het eind van het proces staat het beeld los van de maker en de materie. Het eindresultaat lijkt een eenvoudige handeling, die nader bezien veel gelaagder is en maanden werk verbeeldt.
Tekst door: Jochem Rotteveel
ROLAND SPITZER
Vorm creëert context.
Ik neem de menselijke belevingswereld als een stroom waar, waarin men zwemt en zich constant oriënteert aan de hand van bestaande vormen. Via mijn werk probeer ik deze stroom te bevriezen, zodat een moment van stilstand en daarom ruimte voor reflectie ontstaat. Door onderzoek te doen naar vorm en context portretteer ik het contrast tussen bestaande referentiekaders en niet bekende vormen. Mijn werk bevindt zich in beweging. Het is een transitie-toestand, waarbij de vorm vervaagt en de toeschouwer met iets onbekends geconfronteerd wordt. Door deze confrontatie daag ik de toeschouwer uit om op zoek te gaan naar zijn persoonlijke inhoud, waarbij zijn eigen associatievermogen de enige leidraad is. Ik probeer door middel van mijn werk, achter de façade van de toeschouwers perceptie te komen. Mijn werk ontstaat uit een speelse communicatie met mijn werk en tijdens het proces volg ik, net zo als de toeschouwer, mijn eigen associatievermogen. Hierin maak ik drastische veranderingen in vorm en materialiteit en combineer vaak tragische elementen met zoete kleuren.
