Met veel plezier blikken we terug op de KunstRAI 2019 van 18 t/m 22 april.
Velen brachten – ondanks het mooie weer – een bezoek aan onze stand. En daarbij hebben ook enkele kunstwerken een nieuwe eigenaar gekregen. Een waar feestje!
Kon je er niet bij zijn? Zie hieronder een kleine sfeerimpressie van onze stand op de beurs!
Sanja Marusic
Marusic studeerde in 2013 af aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag. Sindsdien is ze voortdurend bezig zich te ontwikkelen als autonoom kunstenaar door te experimenteren, te vernieuwen maar vooral door veel te reizen en steeds nieuwe beelden te schieten. Sanja experimenteert in haar werk met verschillende manieren om het beeld en de werkelijkheid te manipuleren. Ze ontwerpt kostuums, sculpturen en decorstukken die ze aan de scène toevoegt tot ze deze helemaal eigen heeft gemaakt. Waar eigentijdse beeldende kunst steeds sterker op tekst georiënteerd lijkt, staat bij Sanja esthetiek voorop: “Ik denk in beelden, niet in woorden.
Boris de Beijer
De Beijer is in 2011 afgestudeerd als sieraadontwerper van de Gerrit Rietveld Academie. Sinds zijn afstuderen heeft hij zijn praktijk in een multidisciplinaire richting ontwikkeld, zonder gehinderd te worden door de begrenzingen van een specifieke discipline.
In plaats daarvan manoeuvreert hij vrijelijk ertussenin, waarbij zijn werk soms neigt naar beeldhouwkunst, soms naar toegepast design. In zijn werk bevraagt ??hij vaak de bestaande hiërarchische structuren die bestaan ??binnen de context van verschillende autonome en toegepaste kunstdisciplines.
In Boris’ werk hebben vorm en functie een ambivalente status. Het komt voort uit een rituele werkmethode, waarbij hij de traditionele en ambachtelijke aspecten van zijn vak gebruikt en misbruikt, en deze toepast waar men het niet zou verwachten.
Boris werkt bijna uitsluitend in synthetische en niet-traditionele materialen. Vergelijkbaar met de merkwaardige methodes van de alchemie, transformeert hij relatief goedkope en alledaagse hulpbronnen tot nieuwe materialen die sterk aan kostbare materialen doen denken. Dit proces draagt bij aan de futuristische en vaak occulte verschijning van de objecten en artefacten die uit dit proces naar voren komen.
Zijn werk is getoond in nationale en internationale galerieën en culturele instellingen, en is opgenomen in verschillende museumcollecties, zoals die van het Stedelijk Museum Amsterdam en het Coda Museum.
Anne Rose Regenboog
Anne Rose Regenboog (1958, opgeleid aan de Gerrit Rietveld academie Amsterdam) maakt serieel werk begonnen vanuit een elementaire module: open draadobjecten waarbinnen allerlei karakteristieke configuraties gestalte krijgen. Hierdoor ontstaat een drie dimensionaal lijnenspel waarbinnen de ruimte nergens opgesloten wordt.
Onder invloed van daglicht kan een speels lijnen/vlakken spel op de wand ontstaan waardoor de vormen een extra dimensie krijgen. Ook het innemen van een ander standpunt ten opzichte van de kubussen doet de interne ‘tekening’ soms dramatisch veranderen.
De kubussen zijn gemaakt van ijzerdraad en onder verschillende weersomstandigheden buiten opgehangen om het roestige patina te verkrijgen. De tinten ervan pakken telkens anders uit. Deze ogenschijnlijk simpele, abstracte objecten zitten boordevol raffinement.
Eric de Nie
Mijn schilderijen en aquarellen ontstaan vanuit een methodische schilderwijze waarin verticale en/of horizontale richtingen het beeld bepalen.
Deze werkwijze berust op het toepassen van het toeval. Zo laat ik verdunde verf in dunne lijnen volgens de wet van de zwaartekracht naar beneden stromenen kantel ik het werkvlak herhaaldelijk van richting, als een compositorisch spel tussen horizontale en/of verticale elementen.
In mijn aquarellen heb ik de laatste jaren naast deze werkwijze nieuwe mogelijkheden gevonden in het spontaan neerzetten van brede luchtige verfstreken in het horizontale en/of verticale stramien. Hierbij is vaak sprake van het ‘leegvegen’ van een brede verfstrook. Herhaling en kruising van de vegen roepen hier en daar raadselachtige verdichtingen en ruimten op.
Ook in recente schilderijen zijn beide manieren van werken met het toeval tot een symbiose gekomen.
Wat zich op het platte vlak precies gaat afspelen hangt sterk af van de uitdaging van het moment: vaak mijn stemming en inzichten na het analyserend bekijken van het vorige werkstuk, of groepjes van werken. Mijn reactie is het voer voor een nieuw werk: formaat in vierkant of rechthoek, acrylverf op doek, of aquarelverf op speciaal papier, enzovoort. Vanuit een beginnend idee over de mogelijke kleurstellingen, ritmes in opeenvolgende lijnen, vormen en kleuren schilder ik naar de specifieke eigenschappen van het nieuwe werk toe.
Hoe dan ook, ik zoek tijdens mijn werkproces altijd naar het juiste moment waarop de vrij stromende verflijnen of luchtig met de kwast geveegde verfbanen, mij de visuele en emotionele genoegdoening geven van een uitgebalanceerd beeld. Soms gebeurt dat binnen een uur, dan weer gaan er weken van kijken, doen, of niet doen overheen. Ik werk door totdat een geheel van ritmische kleurschakeringen ontstaat tussen volle en ijle kleurtonen en lijnen die een abstract ruimtelijke ervaring oproepen die je als kijker de ruimte geeft om in te dwalen en daarmee de tijd doet vervagen. Haast als een muzikale beleving welke ik bij wijze van spreken in de oren van de kijker wil laten doorklinken.
